Hüzün Çiçekleri Şiiri - Ahmet Baygümüş

Hüzün çiçekleri
eski bir bahçeydi
buluştuğumuz yer
çocukların cıvıl cıvıl olduğu
kuşların korkusuzca konduğu
hayat dolu bir bahçe
Köşede eski bir iskemle
zamana yenik bir duvar
yalnızlığa itilmiş bir fani
kırık bir bakış

sevmelerlerden geçen zaman
mavilikleri örten gölgeler
dörtnala hayatına uzanan aşk
bugün;
bir garip kokuyor hüzün çiçekleri
serçeler çok yakın konar,
muştu getiren çocuk haylazlığında
irkildi bir anda hayal denizinde
yorgun serüvenlerin tanığı

sere-serpe bir yalnızlık yağar düşlerime
bir hüzün var bu bahçede
unutulmuş hüzün
tütünden yükselen umutlar
su mavisi tadında kelamlar
buruşturulup atılan bir kağıda
yazılan aşk şiiri misali
ufukta vedalaşan güneşin
ardından bakakalan bir çift nemli göz
bir daha dönmediler
zemheri yeniği
hüzün çiçekleri...

17 Şubat 2015