Sen benim tam yirmi yıl önce,
Dalından kopardığım çiçektin.
Ben seni dalından kopardım ama,
Sen fidanlarını kalbime ektin.
Sen hep bir yudum suyla,
Bir nefes havayla avundun.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu hüzün dolu şiirinizi beğeni ile okudum,yüreğinize sağlık,bu hüzünlerin her ne olursa olsun satırlarda kalması dileği ile sağlıcakla kalınız.
Şiir bahçesinde bir demet hüzün çiçeği.Bir kez daha etkilendim.Bu acıya yürek dayanmaz ama Allahım öyle bir sabır ve güç vermiş ki insanoğluna .....
Evet bu sevda bitmez dost,kalem yazdıkça.............
Bu şiirde bambaşka bir hüzün, ve varlığı kuşatan gizli bir elem var...
Çok etkilendim.
Cok hüzünlü ve güzel. Tebrikler.
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta