Hüzün Çiçekleri Şiiri - Birol Hepgüler

Sen benim tam yirmi yıl önce,
Dalından kopardığım çiçektin.
Ben seni dalından kopardım ama,
Sen fidanlarını kalbime ektin.

Sen hep bir yudum suyla,
Bir nefes havayla avundun.
Dünyanın nimetinde yoktu gözün
Arada bir güneşe dönerdi yüzün.

...Senin bir adın keder,
Bir adın hüzün.
Ne kadar güldürmek istediysem
Gülmedi yüzün.

Bir gün ölüm meleği dedi ki:
Yer beğenin.
Yanında o
Herkesten çok sevdiğin yeğenin,
Kapkara toprağa giriverdi,
O gencecik bedenin.

Hüzün çiçeklerim benim,
Sıcak yaz günlerinde serin,
Zannetme unuttum seni,
Dolmadı kalbimde yerin.
Öyle bir yara varki içimde,
Okyanuslardan derin.

Bizim sevdamız mı?
Bıraktığın gün gibi yemin ederim...

20.Yıl

(31 Temmuz 1988)