Hüzün Çiçeğim Şiiri - Nuri Gökhan Sonsel

Bilmem hatırlar mısın? ...denize hakim bir tepede eviniz…
Bahçenizde…asmalar, akasyalar, mor sümbüller,
Dağlarda güller ve bülbüller vardı.
Kor gibi yakan gözlerin, çıplak ayakların,
Mağrur bakışın, sen ve ben.
Bir de içimizde, hiç tükenmeyen…sevdamız vardı.
Daha yaşın o zaman, on beş bile değildi,
İnatçı mı inatçı bir yapın, ama sağlam bir bedenin,
Dudaklarda gülücük, kalbimizde…aşk vardı.

Bilmem hatırlar mısın? ...ceviz ağaçlarını? ..
Hani…ellerimiz boya içinde kalır da, kumlarla ovalardık.
Ya…balık tuttuğumuz, o küçücük körfezi? ...
Yağmur yağdığı zaman, toprak…
Buram, buram kokar, buhar, buhar tüterdi…

Şimdi ne oldu o güzelim, geri gelmez günlere?
Zaman mı çok değişti, yoksa bizler mi değiştik? ...

Aradan yıllar geçti, aşkımız unutuldu,
Gerçekten unutuldu mu dersin?
O bitmeyen sevdamız, o yanan yüreğimiz..
Edilen aşk yemini unutuldu mu? ...
Bilmiyorum ne dersin? gerçekten …unutuldu mu?

Bir akşam bir araba yanaştı…satılmıştı eviniz,
Satılmıştı o bitmeyen sevdamız…satılmıştı bitmişti…
Üç kuruşa dünyamız…gayet iyi hatırlıyorum,
Gözlerin yaşlı, mağrur bakışın bedbin,
Çökmüştü omuzların…
Terk edip gidiyordun, gidiyordun…
Sanki uçarcasına, benden kaçarcasına…

Duydum hemen evlenmişsin…mutlu bitmemiş sonun…
Eşin seni terk etmiş, almış çocuklarını…
İncitmiş seni, kırmış hassas kalbini.
Anlaşıldı yok etmiş, sendeki tüm benliği,
İçin, için bitirmiş, sendeki güzelliği…
Gözlerinde gülücük, hüzünlere karışmış,
Hüzün çiçeği gibi, aynı…benimki gibi.
Ne olur ağlama, benim hüzün çiçeğim,
Ne olur ağlama…ağlama…
Ağlatma beni, hüzün çiçeğim….