Hüzün Çiçeğim Şiiri - İzzettin Akyapı

Dün gibi değil mi? hüzün çiçeğim

Ekmek arası balık yerken kılçığı batmıştı dudaklarına

Kan damlarken yüreğim sızlıyordu oysa O kahkaha atıyordu

Gözleri yıldız doluydu, kucaklıyordu gökyüzünü

Olta sallamıştık, güneş kız kulesine saklanırken

Rengarenk poşetler çekmiştik saatlerce..

Ah İstanbul Ah! sende her saniye yeşerir hüzün çiçeğim..

Yetmedi mi, bu şehirde sana tutsak olan yüreğim,

Sulama artık sevginle büyümesin hüzün çiçeğim

Telaşa verme martıları elindeki simidi göstererek

Gülüşünü ekme boğazın köprüsüne,

Yüzünü serpme mavi gökyüzünün tualine

Bırak gözlerim seni doğursun damla damla

Ve bıraksın pervanenin köpüren sularına

Martının kanadında süzülsün hüzün çiçeğim

Şaşkın bakışların alaycı tavırlarına teslim olmasın

Yürürken korna sesleriyle ürkmesin hüzün çiçeğim

Hiçbir mevsime tutsak değil hüzün çiçeğim.

Hiç güneşle tanışmadı ve hiç ısınmadı

Hep üşüdü yalnızlığın gözlerinde ve gölgede yaşadı hüzün çiçeğim

Bazen tanıdık bir yüzde ya da aşina birkaç kelimede

Bazen bildik bir yerden geçerken ya da çalan bir şarkıda

Zamanın önemi yoktur, gecenin ve gündüzün de

Ansızın yeşeriverir, yürür mazinin tonlarında hüzün çiçeğim

02.06.2013

İZZETTİN AKYAPI