Hüzün Çiçeğim Şiiri - Orhan Karataşgüler 4

Bilsen
Kaç kez yollarıma dikenler serpildi
Ayaklarım değil, yüreğim kanardı her defasında
Kaç kez prangaya vuruldu deli gönlüm
Varamadım sana, hasrete mecbur kaldım
Zor olan yolu yürümek değildi
Yolun sonunda seni bulamamaktı
Onca birikmişliğimle ortada kalma ihtimali
Bıraktığım yerde bulamama korkusuydu
Hüzün çiçeğim
İş işten geçince, yaş kemale erince anlıyor insan
Bir ömre Yalnızca bir aşkın sığabildiğini
Kalbin bir kez ayrılıkla sınandığını
Sonrası
Başını taşa toprağa bulamak kalıyor
Ömrümün son deminde
İçimde öldüremediğim tuhaf bir umutla
Baş etme telaşındayım