Hüzün Bulutu, Beter Ol

Aklı zayi eden, yufka düşüren
Kendini bitiren dertten beter ol
Dostun boynu bükük, yürek pişiren
Bir tadımlık haram fırt tan beter ol

Bela başa gelir fütursuz dilden
Bilinçsiz toplumdan, destursuz yelden
Yükledin çekerim, ne gelir elden
Konturu tükenmiş karttan beter ol

Hayret ırmağında, medet çayında
Doksan yedi yılı, mayıs ayında
Bir orman içinde, dere boyunda
Yarayı kemiren kurttan beter ol

Ham toprak, ham ahlat olduğun yaygın
Bu muydu düşüncen, ne idi kaygın?
O yüce insana bu muydu saygın?
Tezekle kızaran şurttan, beter ol

Hasretle ararken sonsuz visali
Gökyüzü hüzünlü, hilâl tasalı
Sahibi çıkmayan mektup misali
Baykuşlar tüneği yurttan beter ol

“Bir insan fedakâr olmazsa şayet
Nefsi onu ezer” dese de ayet!
Zamansız eriyen kar gibi evet
Bağını sel almış fertten beter ol

Güne hazan düştü, budur görülen
Liyakati defter gibi dürülen
Yusuf gibi diyar diyar sürülen
Mazlum pazarında mertten beter ol

Ufka yelken açmış, hülyalar kurmuş
Lakin, haksızlığa lâl gibi durmuş
Deryada boğulmuş, karaya vurmuş
Şu cinli doruktan, karttan beter ol

Olgunluk beklemek olur mu kaldan?
Ne anlar hatırdan, ne bilir halden
Arslanlara çoban olmaz çakaldan
Bir ömür yatalak sırttan beter ol