Hüzün Bulutları Şiiri - Kıymet Sönmez

Hüzün bulutları dolaşıyor üstümde
Bir mahsunluk çöküyor o zaman
Küçük bir çocuk gibi
Yere çömelmiş, iki eli yanaklarında
Oturmuş,düşünüyor
Aynen böyle oluyorum
Hüzün bulutları varken
Sevginin açlığını hissediyorum
Bir dostun elinin yokluğunu
Telefonun çalmasını istiyorum
Kapının zilinin çalmasını
Bir dost sesi duymak istiyorum
Haykıra haykıra ağlamak,
Başımı omuzuna yaslayarak o dostun
Bu dünyada sevildiğimi görmek istiyorum
Hüzün bulutları geldiğinde üstüme
Kendimi çok yalnız hissediyorum.