HÜZÜN BULUTLARı Şiiri - İrem Altaş

Avundum yokluğunda bir garip kuşun kanat sesleriyle

Yeni bestelenmişti yüreğin sessiz yalnızlık senfonisi

Gülüşlerindi damarlarım da dolaşan sıcaklığın

Bir kelebeğin ölüşüydü gözlerin de seyrettiğim.

Oysa ne umutlarla yelken açmıştık sevda okyanusuna

Bir büyülü andı fotoğraf karelerinden yansıyan

Ruhumun ince çatlaklarından sızan işte o an,

O an alıp götürmüştün beni benden,sen olmuştum

Ilık yağmurlarında yıkanıp gerçeklikten arınmıştım.

Hüzün bulutları ne zaman kuşattı bizi,sarıp sarmaladı yüreklerimizi

Yok-oluşların en acısıydı bizimkisi yavaş yavaş ölmekti sanki

Şimdi aklım da kalan tek bir acı an, beni bende bitirdiğin an

Hayat anlardan ibaretmiş meğer, ben anların koleksiyoncusuyum.

Birgün ölürsem eğer bil ki mirasımdır sana anlar koleksiyonum.