hüzün benim göbek adım
yoksul ninnilerle
beşiğimde o uyudu, o sallandı
pencerelerden sızan
soğuk kış gecelerimde
idare lâmbalarımda boy verip titredi
ve fitil olup yandı
uçsuz bucaksız yeşillikler
ılık yağmurları süzerken
deniz görmemiş gözlerimde
hüzün denizleri yıkandı
hüzün benim göbek adım
cinler, periler ve devlerle gelerek
çocuk masallarıma damladı
bir şehzâde ikliminde yaşarken
masal kızları gönlüme girdiğinde
beni en iyi o anladı
hüzün benim göbek adım
gök kuşağının ardından yetişemediğim
nefessiz kaldığım zamanlarda
masalsız gecelerime konakladı
(02 aralık 2001/üsküp)
Hayati YavuzerKayıt Tarihi : 23.10.2005 16:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Suna Doğanay
Hangimizin değil ki?
güzel ve ne yazdığını bilen bir kalem..
Tebriklerimle
TÜM YORUMLAR (3)