Hüzün,Aşk Satmaktır Duvarlara

Hüzün,
İçtiğimiz sigaradaki nikotin tadıdır
Solukladığımız.

Hüzün,
Acımızın çiçeğidir
İçimizde mukaddes emanetler gibi
Sakladığımız.

Hüzün,
Uzakların çağrısıdır.
Her gün binlerce defa yollara düşer düşüncelerimiz.
Bedenimiz hapistir
Kaçıp kurtulamadığımız kodeste.

Hüzün,
Kaçıp giden son trenin ardından
Bakakalmaktır gece yarıları garlarda...

Hüzün,
Üşümektir...
Uzayıp giden demiryolları boyunca yürürken.
Ürpermektir;
Gecenin bir vakti çırpınan karanlık dalgalara
Ve şehrin ışıklarıyla oynaşan yakamozlara
Cevapsız kalırken...

Hüzün,
Ağlayamamaktır
Ağlamak için yırtınırken, ağlayamamaktır...

Hüzün,
Aşk satmaktır duvarlara
Aşka boğulmaktır...
Ve kimsenin anlamaması
Duymamasıdır feryatlarımızı! ...

Hüzün,
İçten içe yanarken
Üşümektir,ürpermektir yalnız başına...