Hüzün Akşamları Şiiri - Ümmühan Dağaşan

I
Üstünü örtemedim yalnızlıkların
Gündüze çeviremedim kara geceleri
Üşüdü bedenim, yalnızdı ruhum
Hüzün kokuyordu kahrolası akşamlar…

Hani kalabalıkta yalnız hissedersin kendini
Hiçbir şey bitiremez yalnızlığın elemini
Varlık içinde yokluk çekersin
Bir anlık sevgi için harcarsın geleceğini
Kör kuyulara düşer hüzün yaprakları
Solmaya yüz tutar cansız çiçek
Ardında bırakır tozlu anıların tortularını

Ne olur bir adımda sen gelsen
Bu kararsız düşünceleri bitirsen
Bir dakika da olsa mutluluk versen
Başka bir şey istemem senden
Hakkımda kötü de düşünsen
Benim için bulunmaz nimetsin sen

Keşke hiç karşıma çıkmasaydın
Düşünce denizlerine atmasaydın
Sevgime o güzel sevgini katsaydın
Bir ömür bıkmadan benle olsaydın
Ellerini ellerimden hiç ayırmasaydın…