Hüzün Akşamı Şiiri - Pınar Özkan

Sonbahardan kalma bir hüzün akşamı;
Gözyaşları pınar olmuş akmakta
Belki de ilk defa bu kadar hüzünlü ağlamakta
Bi çare gönüller boş.
Akşamın seriliginde hava bir hoş
İşte böyle bir zaman;
Başı ve sonu belli olmayan
Yüreklerde bin ah var.
Parçalanmş hicran
Ne nağme söyler dil,
Ne de dokunur yüreğime serin esen yel
Akıl dolmuş
Sadece nafile bekler;
Bir çift göz
Bilmez ki gidenler gelmeyecek.

Sonbahardan kalma bir hüzün akşamı;
Sarmış dört bir yanı,
Sokak lambaları bile bile loş
Kalbimin doruk noktası bugün bomboş.
Hüsranlarda kaldı hayallerim,
Bitmedi bitmeyecek benim hüzünlü gecelerim.
Her gece bir nefes daha büyümekte;
Benim hüzünlü gecelerim.

Feryat sarmış cihanı;
Cihan kalbimin her gece biraz daha eriyen kanı,
Yok olsam sönse şu kalbim;
Donsa gözlerim dökülmese şepnemler
Ah tutsa yüregim.
Ve unutsam ayrılıkları;
Bir daha gelmese