sonbahar geldi yine
yapraklar dökülüyor
bıraktılar artık ağacın dalını
ve yerlere yığıldılar binlerce sarı yaprak
ve gökyüzü artık ağlıyor
güneşte terketti insanları
yerini bulutlara bıraktı
siyah siyah,yağmur dolu bulutlar
ve artık yağmur yağarken su dökülmüyor
artık garip bir yağmur yağıyor
tüm insanlara mı yoksa sadece bana mı
yok bununda bir cevabı
ama artık hüzün yağıyor gökyüzünden
ve artık ıslanmıyor insanlar
insanlar hüzünleniyor
gözyaşları damlıyor
ve insanlar ağlıyor
afrikada ki insanlarda ağlıyor
amerikada ki insanlarda ağlıyor
müslümanıda ağlıyor
hristiyanıda
ama hepsi ağlıyorlar
nedeni hiç belli değil
ve belki hepsi bir başkası ağlıyor diye ağlıyor
her ağlayan baska birisi ağlıyor diye
yada gökyüzünden hüzün düştü diye kafalarına
şemsiye almayı unuttular diye...
ağlıyor insanlar hüzün kafalarına düşüyor
ve önce kalplerine giriyor
sonrada bütün damarlarına doluyor hüzün
eroin gibi
uyuşturuyor bedenlerini
ve titriyorlar
bir eroinman gibi insanlar
hüzüne bağımlı bir eroinman artık onlar
ve kurtuluşu yok bunun
eroinden bile kurtulan insan oğlu
hüzünden kurtulmak için bekliyor
güneşin onlara tekrar geri dönmesini
ve düşen yaprakların tekrar yeşile dönmesini
ve insanlar bekliyor artık büyük bir istekle
mutluluğu
huzuru
ve yokluktan çıkmak için
kurtuluşu...
Kayıt Tarihi : 12.9.2009 23:52:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!