Hüzün Acı Kalleş Olmuş

Zor zaman geçmez halime sevineyim
Kendime hiç gelemedim nasıl seveyim
Dostumu seçemedim kime güveneyim
Dertleri yüklendim acılardan gülemedim

Bende bir hal var kimseye söyleyemedim
Unutamam garipleri yardıma gidemedim
Bahçelerde hüzün var gülleri göremedim
Dostların gözlerinde yaşlar var silemedim

Gün doğar umutsuz nedeni bilemedim
Analar ağlar kör düğümleri çözemedim
Herkes hayır bekler müjde veremedim
Gücüm tükendi artık yolları geçemedim

Dağlar karlı değil yeşil yok tanıyamadım
Her günde acılarla bu yükü taşıyamadım
Nereye gitsem yürekler dağlı duramadım
Hüzün acı kalleş olmuş hiç durduramadım