Gece olunca
Hatıralar düşer peşime
Peşim sıra gelen gölge gibi
Bırakmaz beni
Ruhumu esir almadan
Ve onu hüzne teslim etmeden
Hüzün alir götürür
Sevdiklerimin hayallerine
Sanki onlara ulaşabilecekmişim gibi
Annem babam ve ailem
Şu an hangileri daha uzakta
Çözemiyorum
Öbür dünyadaki mi
Öbür kıtadaki mi
Gece nasıl güzelmiş
Sevdiklerin ve sevildiklerinle
Aşık oldukların ve aşık olanlarla
Ne zaman bırakacaksın beni
Ey kara hüzün
Geceye karanlığını veren hüzün
Uykuya yenilmezse gözüm
Kendisi gibi beni de karartacak yüzün
Kayıt Tarihi : 27.10.2020 23:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Yurt dışında görev nedeniyle ailemden ayrı kalmak zorunda olduğum sırada yazdım.
![Volkan Karadayı](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/10/27/huzun-987.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!