HÜZÜN
Sonsuzluğa dirilme vakti geldi.
Tıpkı yaprakların dallarına veda vakti gibi
Çetin ve hüzünlü bir yalnızlık başlar ardından.
Sanki geri dönecekmiş gibi özlem dolu.
Ağır ağır salınarak yol alır.
Ardından bakan kırık bir dal bırakır.
Giden gelmez, düşen kalkmaz
Her biri ayrı vuslatta
Gönül kırık paramparça,
Kendi hüznünü yaşıyor
Yalnızlığında.
Er
27 Ekim 2008
Kayıt Tarihi : 30.7.2018 14:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!