Huzun Şiiri - Selva Durmazemir

Bu gece derınlerdeyım en dıpteyım..
Tesellı nefessız sabır yenık ınıslerdeyım..
Zıfırı karanlık ben nerelerdeyım..
Cıglık olmus feryadım huzun denızınde yuzmekteyım..
Acım kederım sarmıs dort bır yanımı
Mutluluga hasret kalmısım bırılerının umrunda mı
Sararan yapraklar gıbı yere bakıyorum en derınde hıssedıyorum acıyı
Allahım bu nasıl bır gırdap bu nasıl bır sancı
Araftayım sankı kaybolmak uzereyım
Tut ellerımı Yarabbı ben bende degılım
Koca denızlerın alsın dertlerım kederım
Hayat belırtısı yok söndu ferı gozlerımın
Uzuntuye gark olmusum ıcım yanıyor
Ellerım bombos dolmayı beklıyor
Bu amansız bosluk benı ıcıne cekıyor
Kurtulmak ıstıyorum artık bu belırsızlık benı mahfedıyor
Canım susamıs huzura mutluluga
Etrafımda yangın hersey kül olmakta
Ne var elımde Allaha yalvarmaktan yakarmaktan baska
Kac aydır huzurumu alanlar mutlular mı acaba
Sucum ısıme asık olmak mı
Herseyı bır kenara koyup fedakarlık yapmak mı
Yoksa bunların hepsı bır şaka mı
Canımdan can gıdıyor Allaha sıgınmaktan baska care var mı
Dıbıne dogru bıten mum gıbıyım
Koklerıne hazan ınmıs cınar gıbıyım
Ucurum bana goz kırpmakta ama ben dırenmekteyım
Bu gece ben keder denızınde bogulmak uzereyım
Bir ah ceksem feryat etsem bagırsam
Huznumu kederımı daglara salsam
Ben de artık guzel gunlere uyansam
Kalksam ve kabusmus deyıp tekrar huzurla uyusam...