Hüzün Şiiri - Şair

Başladı herşey sen gidince
Ey kara göz kara kaşlı
Bir tek küçük kızın gülebilmekte
Diğerleri hep gözü yaşlı

Bebek, "anne" dedi sanki anlamaklı
Babası, "anne gitti" dedi ağlamaklı
Ablası aldı kardeşini bastı bağrına
Yüzü yere düştü babanın
Çaresizlik gitti abinin ağrına
Mutfağa girdi baba yemek için
Anladı o zaman ocağı söndü
İki damla göz yaşı gözünde
Eli boş, yemeksiz geri döndü
Erkek kardeş sarıldı babanın boynuna
"Baba bu acı biter" dedi.
Baba kucakladı evladını
"Oğlum bu acı beter" dedi.
Abi doğruldu kalktı ayağa
"Allah bize yeter" dedi.
Bir ağıt başladı nenenin dilinde
"Allah'ım bu nasıl kader" dedi.
Bu isyanı susturdu ihtiyar dede
"Dua herşeyi halleder" dedi.

Bir sabah erkenden kalktı baba
Düştü yola Vakitlice
Bir Fatiha bağışladı önce
Sonra konuşmaya başladı
Üstü toprak taştan bir kabirle
Evinin uzağındaki mezarlığa girince
Mezara sarıldı "Bugün bayram" dedi
Sanki cevap almış gibi
Uzun uzun konuştu anlattı derdini
Mezar, saçları ağırmış adamı dinledi
Bir ses geldi sanki mezardan
"Bugün bayram" diye inledi.

Henüz bir kaç yıl geçmemişti aradan
"Oğlum" diye bir ses yükseldi
Üzüntüden yatağa düşmüş babadan
Abi koştu hemen vardı yanına
Evlatları hep toplandı başucuna
Küçük kızını aldı kucağına
Sarıldı öptü kokladı
"Oğlum anneniz çağırdı" dedi baba
Bebek "baba" diyerek babanın kapanmış gözünü yokladı.
Tek nefes "La ilahe illallah" oldu son cümle
Ve sevgiliye doğru giden bir yolculuk başladı.
Gerçek yaşamın kıyısına demir atmış bir gemiyle