Hüzün Şiiri - Ahmet Baygümüş

şu kahrolası matem kokan sokaklar
tanımsız rüyaların siyahlığı
çığlık kokan bu son zifirilik
gecenin sessizliğini bozan,
asi kuheylan gibi şimdi yüreğim
şiirlere tutunur içimdeki acılar
zincirlenmiş;
çatlayan dudaklardan dökülen melodi
sebepsiz sevişmelere emanet bıraktım,
tüm hayallerimi,
umut yüklü gemiler
kaybolur engin okyanusların sonsuzluğunda
yön verir;
yüzümü yalayan rüsgarın uğultusu.
hüzün mabedine doğru
sıratı geçtim,kan-ter içinde
gaybın doruğuna dolu-dizgin
sevgiye,
özgürlüğe
aşka dair herşeyin yasak olduğu!
...ve
tanrı'nın unuttuğu düşler ülkesine...