Ben, eksikliğini gördüğün her şeyde seni
içimin yarım nefeslerine perdeyi kapamış
göğsü yarılmış faylarda buldum; ya kırgın ya yaralı.
Hangi ara! Yaz bitmiş ve yaprakların dökük
ne zaman kış olmuş! Yüzün soluk, saçlarında kar
ne saklanır bilmem ki odalar suskun, odalar soğuk.
Göğsü kuruyan bir ağaç gibi oyuk olmalıydı içi;
gün doğsa umursuz, o an bakıyorum bebeğine
vakti çoktan ileriye sarmış, bitirmiş! İliğin donuk
sanki kutup ve yıl olmuş gözlerine kar yağalı.
O, çürüyen her eşyada azalan ve çoğalan sessizlik
giden rengidir ruhumun bir yağmur sonrası;
camda kalan damlaları ve acı olan
gözlerinde buna şahitlik yapmak.
Kayıt Tarihi : 14.2.2014 23:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!