Hüzün Şiiri - Arif Kaman

Güneşin koynundan kopmuş ay
Parlar bahtıma bir hüzün hüzün
Şu Yalan ömrümün çoğusu zay
Buğday başakta kaldı bak güzün

Çeşme senin yalağından yar içsin
Yediverenler açsın her billurunda
Benim gönlüm garib bir garib hiçsin
Ne yiğitler serden geçti uğrunda

Ufkun kızıllığı sardı bedeni
Hasret bastı sıkıştı şafak
Yar ne bu ayrılığın nedeni
Değirmenim terse döndü bak