Hüzün Şiiri - Hakan Baş

Hüznümü alıp dağlara vurmak istiyorum bu gece.
Alev topuna dönmüş gözlerimi huzura kapamak,
Ve uykuyla söndürmek istiyorum ölürcesine.
Gece yokluğunda serin ve yorgun geçiyor.
Neşemi yok eden insanlara inat sen beliriyorsun yine gözlerimde.
Kim bilir kaç yürek var sevdiğinden ayrı bu şehirde.
Kim bilir kaç hikâye var böyle bizimkisi gibi hüzünlü.
Şimdi hangi buluta yüklesem gözyaşlarımı?
Hangi dağın ardında bıraksam acılarımı?
Hüzün bir güneş misali batar mı akşam olunca?
Yoksa içini kanatan bir yara mıdır ömrün boyunca?