Hüzün Şiiri - Meryem Durdu

Var sayki serap gördüm bir çölün ortasında
Yada bir hayal kurdum ömrümün kıyısında
Kabuslarla uyandım gecenin yarısında
Bırakmadı peşimi yüzümde yüktü hüzün

Yıllardır aradığım dostsun diyerek geldim
Dosta hasret çağlayan bir derydim bir seldim
Seni görmeden önce kendime bile eldim
Yarı yolda bıraktın boynumu büktü hüzün

Semalar dar gelmişti sen dostunum diyende
Körmüşüm göremedim sen kurt postu giyende
Çakallar aslanları parçalayıp yiyende
Devrildi sırça köşküm yüzüme döktü hüzün

Gurbeti yudum yudum içiyorum mey diye
Aklım almaz devranı meraktayım ney diye
kaderin elindeyim çalar beni ney diye
Fırtına gibi gelip ömrüme çöktü hüzün

Deryasına daldığım bu ummanda bir hiçim
Kırk yerde kırık belim söyle dünya ne biçim
Ömür sanki bir hayal bir kadehlik bir içim
Kopardım dallarını içimde köktü hüzün

Bakışların kalbimi delen ışıktan oktu
Umut kapılarında bekledim sıra çoktu
Sana geleyim dedim bulamadım yol yoktu
Şu gönlümde yeşeren uçsuz bir bük tü hüzün