Hüzün Şiiri - Yenal Karavelioğlu

Aşkın ateşini,
Aleviyle besleyendir hüzün…

Aşkın ateşinin korunu yüreğinin orta yerine koyup,
Kaybetme korkusuyla,
Aşkı yürek yangını yapandır hüzün…

Düşlerde yaşanan aşkta,
Gülümseyişe el sürendir hüzün…

Yıldızları, ay ışığını,
Karanlığın arkasına gizleyendir hüzün…

Yazdığım şiirleri hak etmeyenleri,
Düşlerde dizine,
Omzuna yatırarak besleyendir hüzün…

Beyindeki mesafelere inat yaşanan aşkta,
İnsanda yürek yoksa,
Aşkına sahip çıkamayan insanların,
Böbreğini, dalağını çürütendir hüzün…

Yeşeren gönül bahçesinin çiçeklerinin,
Kolunu kanadını kıran,
Gülün rengini sarıya boyayandır hüzün…

Ruhsuz ve uyumsuz yaşanan ilişkilerin,
Adını aşk koyarak,
Aşka saygısızlık edenlerin,
Aşkın adını kirletenlerin,
Kardeşidir hüzün…

Aşkla sarmaş dolaş yaşayan
Kardeş olandır hüzün…
Aşk yürek ister,
Yüreği olmayan insanların,
Dişlerini, düşlerini söken,
Boğazına dökendir hüzün…