Hüzün Şiiri - Yaşar Fetullahoğlu

...
bir hüzün daha çöküyor
sessiz sedasız
toz koparıp cümle hücrelerime
dahil olup şiirime
bir hüzün daha göçüyor
sen göçüyorsun
hüznüme, dahil olup hücrelerime
son diyorum,sen oluyorsun
ben kalıyorum sen...
bir gün daha bitiyor
ben...
asık suratlarına alışamadım
büründürüp suretlerini
hüznü; çöküyorum
sen bilmiyorsun
verecek hesapta kalmadı
sorular akrep yarası sorular
yılan boğazlarda tılsım dilleri
bakıyorum
sen soruyor musun
herkese hesap verdim
bana olan sende kalıyor

düşünsene
küçük bir beynin kıvrımlarını
dolaşsan içinde ne bulursun
buldum sanıp öflenirsin
dedim ya
asık suratlarına alışamıyorum
yenileyemedin kendimi ne de beni
eksik sanıp bir tarafın
çoğalttın eksiklerimi

artık bakmıyor
çocukluğunda bıraktın gözlerini
yitirip tüm masumiyetini
bana roller biçiyorsun
geri ver desem ne vereceksin
hep almaya hazırken
yoklayıp ellerini
sahi hala üşüyor musun
ellerin buz mu
yüreğin gibi
saklı mı tutmalı
gözlerimin önünden geçerken
yağmur bulutları
bir tad bırakıp düşüncelerime
yüreğime gözlerinin aydınlığı vursa
düşlerime

en deyip sonunu getiremiyorum
garip aşkların senfonisi
sonbahar
eylül – gül
tezgahlanan ısmarlama ayrılıklar

hey diyip gelmiyorsun
bulurum sanıp adresi yırtıp atıyorsun
yaptığım
ihanet sözlüğünde kelime taraması
sahi ya
ben sorgularken ben seni
sen sorgular mısın sende beni
işine gelmez bilirim çıkmaz sokaklar
patikalar – öyle ya
vitrinler güzel durmalı

ne kadar oldu bilmiyorsun
ilk sevdiğim,
onu görürü beg olurdum
benim kahrımdan ölürdü de
bir Iğdır havasında
en çok baharı severdi
şimdi dört mevsim yatar Iğdır Ovasında

kimin eli olduğunu bilmediğim bir yer
kimin dili
kimin gülü
kartpostal tadında
ofset sırıtkanlıklar taşıyorsun
sen sanıp kaçıyorsun
artık kaçırıyorsun
yüreğin karanlık bir pusu da
kuşanmış pusatını

sen sevgili
bilmiyorsun
bütün aşklarımı sende yıkadım
pencere pervazına dizdim
bütün pervazsızlıkları
ihanet saydım nefesimi
rüzgar başka yerlere götürür diye
tuttum

biliyor musun
dostluk bir iyelik ekidir
miş-li geçmiş zamanlara inat...