Hüzün Şiiri - Veysel Tetik

Dün akşam hüzün sarmalına büründüm
Yağan yağmur altında döndüm döndüm durdum
En küçük hüzün cümlelerine gelemiyor ken
Şimdi ayrılıktan bahsediyorum
Çok zaman önce burda bırakmıştım
Tüm yarım cümlelerimi yarım kalan düşlerimle
Yine yarım kaldı yine yarım gidiyorum aynı yerden
ikiye bölünmüş bir hayat gibi yaşıyorum zaten

Ey güzel yer verdiklerin aldıklarindan fazla
O kadar da sana bağlandıki hayatım
Zaten kendimi unutmuştum
Şu aşağı eski sokağa gömmüşüm çok zaman önce
Her gece şu aralıksız üstümde içilen şarapla yıkanmışım bir kere
Ne yapsam nafile,her çaldığım kapıdan aynı cevap
Çıkmaz sokak burası,tüm kapılar kapandı yüzüme
Ben sen gittiğin günden beri zaten
Yitirmişim kendimi var olan inancımi
Şimdi yine gidiyorum
yine gidiyorum..

Ah eski sokak çok üzüyorsun...
Dilin dile gelmediği anları bir sen bilirsin
Sende susarsın susman varya korkunç çığlıklar gibi
Büyür büyür beynimde
Haydi dile gel sende konuş benimle
Hayali kaybolmuş pencereme sende birşeyler söyle..
Eski sokak..hadi sende mi