Hüzün; ararken neşeyi, yine kendisi ile buluştu
Hüzün; ararken seviyi, yine nefretle karşılaştı
Hüzün; ararken baharı, yine hazan mevsimi sardı
Hüzün; ararken seni, yine sensiz kaldı
Hüzün; yine hüzünle kaldı....
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta