Hüzün Şiiri - Mahmut Karahan

Hüzün gülümsemenin ardındaki
İçsel bir döngüdür
Ne kadar gülsen de
Duygular hüznün belirtisidir
Gözler saklamaz hiçbir şeyi
Yoğunlaşır duygular
Geçersin ayrılık denilen kara delikten
Damarından akar hayat
Doğa kendisini yeniler
İnsanda
Hor görme mutluluğu
Gül, gülümse merhaba de kendine
Nadasa bırakma ekeceğin çiceği
Gelir geçer elbet hayat
Kara buğdaylar sararır rüzgarın kamçısıyla
Unutturur gözlerinin rengini
Koklayamazsın uçurum çiceğini
Solarım gözlerinde