Her duygunun anasıdır; Hüzün.
Kimi gözyaşlarını akıtır, kimi yalnızlığı yaşar...
Oysaki; hepsinde aynıdır.
Hüzün, tebessümün kardeşi ise hep bir aradadır...
Soğuk gecelerde; yalnızlığınla beraber iken, bir şiirin mısrasından yada bir melodiden çıkar gelir, karşına.
Çoğu zaman; canını acıtır, yaşamını umutsuzluğa iter.
Takvim sayfalarından gün çalıp giderken ömrün, çaresizliğe rağmen tüketip gidersin benliğinle.Ruhun sallanır durur, yüreğinin rüzgarıyla.Boşlukta yankılanan bir çığlık, bazende arkadaki gölge olarak çıkar karşına, hüzün.
Bakışlardan yüreğe düşen, her damladan birkaçı mutlaka hüzün olur. Kapını ne zaman çaldığını ise hatırlamazsın., bile.
Seni esir alır ve bencil duygularının tek sahibi olur, bir anda.
Ne yaparsan yap, kopamazsın hüzünden...
13.02.2003
Sırma MersinKayıt Tarihi : 20.7.2003 17:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!