Hüzün. Şiiri - Hülya Kanber

HÜZÜN

Hüznün kilitleri vurulmuş,
Gönlümün kapılarına
Gelmeyen baharın özlemi içimde,
Bekledikçe artan bir hasret.
Ve türküsü ile avunan yüreğim.

Nasılda özlem sarmış dört yanımı,
Her dakika sancılara gebe bir yürek,
Sevdayla ağlayan mahsun gözlerim,
Ve
İçimde bir ok,battıkça acıtan
Kalbimin göz yaşlarıyla ıslanan,
Gönül bahçem...

İçimde sabah’ına yattığım gecelerin ağrısı,
Yastığımda gözyaşlarımın sessiz izi.
Dönmeyeyeceğini bildiğin,korkak bir yürek.

Sahte sözlere kanmış,
Acınası.
Başka hayatların özleminde sen
Gerçek aşkın gölgesinde ben.

Bilmezsin’ki
Anlatsam da anlamazsın,
Ne demektir yüreğin dili
Susmak hemde sonsuza kadar
Sevdanı kalbime gömüp...

Sevdamı bir kurşunda vurup.
Seni sevdiğimi unutup
Gitmek...
Ardıma bile bakmadan hoşçakal, demek.

Ve yanıma deli sevdamı alıp
Gitmek.
Dönersem namerdim diyerek....

Hülya Kanber