Hüzün Şiiri - Memduh Cem Gürcan

Bu
kadar mı
yakışır
insana
hüzün?
Yağmur
damlalarının
bir biri ile
yarıştığı
ada vapurunun
camının
ardından
adalara
bakarken
yüzün.
Neler
geçer
aklından?
Sus...
Bırak
söyleme
ben bulayım.
-Sevmezsin zaten
konuşmayı pek.-
Yağmur,
adalar
ve
yüzün.
Dudağının
ucunda,
göz pınarlarında
hüzün.
Bir roman,
bir öykü,
ya da
bir şiir
okumadığım.
Korktuğum
belki de okumaktan
ya da ne bileyim
doyumsuz bir
tad
alacağımı
bildiğimden
geciktirdiğim okumayı
bir roman,
bir öykü,
bir şiir
hüznün.
Sağ
gözünden
süzülen
bir damla
yaş...

Nokta.