hüznü yaşamak eksiltiyormuş insanı...
yaşadıkça hüznü benliğinden sıyrılıyormuş insan...
öyle bir hüzün bu bendeki...
benliğimden ayrılırken usul usul
yüreğim ve aşkım doğru orantılı büyür...
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta