Hüzün Şiiri - Kanber Ertekin

Gecenin hüznü çöktü yüreğime
Bir de senin hüznün
Hiç bu kadar yalnız hissetmedim kendimi
Bu kadar çaresiz.
İnan senin sevgin olmasa
Söküp atardım yüreğimi

Her günün sonunda yine seni düşünmek var
Öyle ki, onca direnmesine rağmen
Kapatamadım gözlerimi
Geceler..
Geceler korkutmuyor artık, alıştım,
Çünkü sen oluyorsun
Sen doluyorsun odama.
İçimi döküyorum sana, ağlıyorum,
Sende kendimi, aşkı buluyorum.

Ayrılık; alışmak zorunda kaldığım duygu
Bu kadar mı acı, bu kadar mı kötüsün
Ama seni özlemek bile öyle güzel ki,
Zaten;
Seni bunca özlemesem,
Bunca sevemezdim ki?