Kar taneleri düşer buzdan İnsanlar şehrine
Mutluluk buzdan kar tanesidir bu şehirde
Yalnızlık mı düşer rıhtımıma günün her saatinde
Zamanı şaşırmış kırık bir saat hep cebimizde
Kaybolur sisler arasında çığlık çığlığa
Rıhtımda mavi gölgenin gözleri
Martılara kaptırılmış hayaller
Meleklere satılmış üç kuruşa mutluluk
Elde avuçta kalmış üç beş parça yalnızlık
Tenhaya sinmiş gölgenin dilinde
Çok eskiden kalma birkaç umut
Hani uçurtmam elmalı şekerim?
Gülen gözlerim!
Kayıt Tarihi : 19.3.2009 00:17:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Cebrail Akbayır](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/03/19/huzun-426.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!