Hüzün Şiiri - Hulusi Emeksiz

Çocukluğumun geçtiği;
o mahalle,o sokak ve o ev
tadından çok şey kaybetmiş,
her şey kaybolmuş,
hatıralarım bile firarda,
hepsini birden,
hepsini benden çalmışlar,
ve hepsi benden uzakta.

Çocukken oynadığım,
gölgesinde uyuduğum,
bağların ortasındaki bağ evini bile
yıkmışlar,talan etmişler,mahvetmişler,
ve bana bir virane emanet etmişler.

şimdi seninle ikimiz,
kursağımızda kaldı sevincimiz.
bağlar kurumuş,dallar kırılmış
ağaçlar ağlamaklı! ..
çiçekler solmuş,kurumuş
ne yazık ki insanlar kudurmuş! ..