Hüzün Şiiri - Sami Çiftçi

Günün solmaz yüreğinde yarası var
Derme çatma bir hüzün sarar gibi
Hasretlik sarmış ayın karanlık yüzünde.
Beni yaralar senin geriye dönüşü olmayan gitmelerin…
Dağlar yükselir gökyüzünün maviliğine inat
Ve benim sana hasretliğime itibar etmeden,
Mevsimler değişir, günler, aylar alay eder gibi geçer
Takvim yaprakları bir bir dökülür dalından…
Ömrümün üzerinden mart geçer sonra nisan,
Yağmurlar dökülür kurumuş kara topraklara,
Dirilir tabiat ve ben sırılsıklam olurum göğün altında.
Anılarımız tozlu raflara kaldırılmış, eskimiş diye.
Nafile hüznüne sarılmak dünü geçmiş yarınlara…