Hüzün Şiiri - Orhan Tiryakioğlu

Aklında ne var, bilemedim, niçin başını eğdin?
Karardı çehren birden,
Yağmura döndü dilin,
Neden?

Ne isterdin daha, sahip olduğundan başka?
Anlamadım seni ben;
nasıl karalara büründün.

Neler oluyor can?
Duygular çatladı, saç-saça bir kavgaya tutuştu sanki,
Hangi gurur seni, hangi sırça, bir kartala çevirdi?
Bazan da küçük bir serçeye çalardı sinen;
İşte, acemi çaylağın kahrolası günündesin;
Yüreğin paramparça oldu, süründün.

Sudan çıkmış balığa hiç gülme, sakın!
Çığlığını anlamadığındandır bu hâlin,
Hatırlasana! En canlı yerinde hikâyemizin,
Çırpınırdın sen de böyle,
elinden çalındığında sevdâ yüzün.

Bilsen bu hüzün;
ne kadar öldürücü oluyor.
ne kadar zulüm..

13.02.1997 - 2009