Hüzün Şiiri - Sebahattin Günday

Bildim seni
Eyy benim bitmeyen âhım! ..

Giden annelere ağlarken çocuklar,
İçli türküler doladın dilime.
Ve sevdalılar uyurken pınar başlarında
Düşlerimden kopardın
Ayrılık güllerini.

Yağmurlar düşerken pencereme,
Buğulu camlara çizdim seni.
Ellerin ellerim,
Ellerin kalemimdi.
Tutup ellerinden,
Güllere çizdim seni.

İnsanlar koşuyordu yağmurda,
Firâri yüzün düştü odalarıma.
Güllere benzeyen yüzün…
Çocukların gözünde,
Annelerin yüzünde
Ve bir çoban kavalında
Hüzün düştü pencereme.

Seni buldum
Eyy hüzün! ...
Ellerim koynumda kalmazsa,
Görünmez senin yüzün.