Hüzün Şiiri - Mehmet Faruk Ünal

Ve aslında bizi bize bağlayan, yokluğuydu sızının.
Her dramda, azar azar dökülüp yeniden toplandık.
Sokakta yaprak misali.
Şehir az önce yitti ve aslında hiç yokmuş,
Büyük yalanmış kaldırımda dilenci.
Ellerimdeki hüznün,
Paketlenmiş sunuma hazır halıydın sen uzunca bir zaman.
İkramı zor meşakkatli bir hikayeydin anlatana.
Ve sen aslında şarkılar söyletip,
Şiirler yazdırandın.
Benim yarım aklıma, gökkuşagı sahipliğiydi benim sana olan tutkum.
Yagmur yağdı, güneş açtı ve ben seni kuşattım.
Birazdan ısınacak şehir ve ben yok olacagım.
Sudaki buharınla.
Şehir az önce yitti.
Ve aslında hiç yokmuş yalanmış kaldırımda telaşlı adımlar.
Damlasıymış çiçeği besleyen yalan kanımın.