Hüzün Şiiri - Vedat Köseoğlu

Dün gece
Uzun zaman aradan sonra sokağından geçtim.
Pencerelerde seni aradı gözlerim,
Balkonda sardunyalarını birlikte aldığımız,
Bakakaldım saatlerce sessiz öylece
Ne bir ışık vardı pencerelerinde ne de sevdalı yüzün
Çamaşır tellerinde asılı kalmıştı hüzün,

Dün gece
Sana koşmak istedim
Bilmediğim bir yerde uzaklardaydı ellerin
Uzaktı belki gözlerin, uzaktı bedenin
Saçlarını okşuyordu belki de soğuk rüzgarları güzün
Ne bir ışık vardı pencerelerinde ne de sevdalı yüzün
Çamaşır tellerinde asılı kalmıştı hüzün,

Dün gece
Uzun zaman aradan sonra ağladım,
Terkedilmişlerin hepsi için ağladım
Sen bilmezsin ki ne demektir bu?
Nasıl bir karanlıktır bu yalnızlık?
Nasıl geceye döner gündüzün
Baktım, baktım baktım….
Ne bir ışık vardı pencerelerinde ne de sevdalı yüzün
Çamaşır tellerinde asılı kalmıştı hüzün,