Hüzün Şiiri - Akın Olgun

“Hiç tanımadım onu
Bir resim düştü gözlerime,
Bildik bir hikâyenin,
Bilindik bir yüzü,
Bir dost anlatımında,
Yaktı yüreğimi.
Belki
Farklı kaderlerin
Ortak vicdanlarıydık…”

Resmine
düşmüş
hüznün
ayçiçeği yüzüyle,
yarım ifadelerin gülümseyişini ekleyerek bakıyor içimize.
Prangalı
geçmişlerin dehlizine,
hafızasız bir dua’yı,
bir hoş seda sunuyor kimsesiz.
Bilinmez aşk gölgesi düşüyor, bir beyaz gül içinde.
Bir beyaz gül içinde
sevda yükleniyor.
Unutulmak
bir ranza köşesinde,
cellada boynunu vermek gibi hüküm yüklü,
hüküm yüklü bir o kadar unutanlara.
Hiç
olmamış
mahcubiyetler,
yalanın öteki adı gibi diziliyor tespihlere.
ve
tecellisi kesilmiş bir vaktin,
zamana akan intiharları,
bir kuru arabesk tesellisi bırakıyor geriye.
(O) ysa
Hâlâ,
resmine
düşmüş
hüznün ay çiçeği yüzüyle,
yarım ifadelerin gülümseyişini ekleyerek bakıyor içimize.