Hüzün Şiiri - Kürşat Sarı

Aynaya baktım uzunca…
Sonra gecenin koynuna girdim...
Sükut önce fikre boyandı sonra harflere...
Hüzün de lazım bize…

Bahar geldi diye heyecanlanışına bak!
Kedilere mi özendin yoksa?
Sen insansın unuttun mu?
Saydın mı bu kaçıncı bahar?
Ya bilir misin kaç tane kaldı?
Ömürden bir mevsim daha akıyor,
Fikredersen kafi gelir çorak gözlerine…
Hüzün de lazım bize hiç düşünmez misin?
Ağlamaz mısın açlara, çıplaklara ve çocuklara ve kadınlara?
Bırak mendili silmek ne gerek!
Koyver hüznünü aksın yanağından utanma!
Kişi gözün yaşından değil kuruluğundan utansa gerek
Hoyrat sözden incindim dersin
Gece olmadan gündüzü nereden bilirsin?
Kem söz sahibiyle niçin gönül eylersin?
Gerçi Yunus sövene dilsiz gerek der…
Lakin yarenlik et demez sövenle…
Ne işin var senin ey gönül söyle
Sözünde mizandan nasipsizle?
Özünde ince fikirden bihaberle?