Birden hüzün çöktü yine içime.
Sebebini anlayamadım düşündüm,
Ve sen geldin birden aklıma.
Aslında hüznümün sebebi sendin.
Karıştırırken okuldan kalma eski defterimi,
Birden seni gördüm yapraklar arasında.
Yazdıklarını,bana söylediklerini gördüm,
Şöyle başlıyordu ilk satırı;
Aşkım,canım sevgilim...
Tabiki aklıma sen geldin.
Unuttuğum bir anda,
Kahrolası sayfalar çıkardı seni karşıma.
Ama yine unuttum,
Ya da öyle avutuyorum kendimi.
Yırttım o sayfayı hemen.
Sakın sakladığımı düşünme,
Yırttım ve onu yaktım,
Düşünmemek için seni.
Düşünmek istemesemde,
Yakamam ki kalbimde yazanları.
Atamam ki yüreğimden.
Sabah olacak devam edecek hayat tekrar,
Ve unutacağım,unutturacaklar seni.
Sen tek değilsin ki...
Kayıt Tarihi : 14.1.2007 20:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Murat Şen](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/01/14/huzun-236.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!