Nasılda güzeldi o günler
Bir tanrıça uyanırdı
Her sabah yatağından…
Gülümser,
Çok güzelsin derdi
Hayranlıkla bakarlardı
Tavandaki aynalar.
Nedenini bilmiyordu?
Birden kesti aynalar
Sabah gülümsemelerini
Sırtını döndü düşlerindeki prens
Yatağını ayırdı sonra
Parfüm kokularının yerini
Hüznün kokusu almıştı.
Bunlara ne olmuştu?
O da küstü…
Tavana
……aynalara
………dört duvara birden küstü
Yatağından vazgeçemedi.
Yatağı sıcaktı.
Bilseler içi de…
İçi de öyle sıcak
İçi de hala sıcaktı.
O zamandan beri hep
Yüzükoyun uzandı…
Bilmiyordu.
Kaç zaman oldu.
2.1.2007
Metin YaltıKayıt Tarihi : 2.1.2007 13:22:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Esinlenme, Bir S.Nizamoğlu şiirinden...
![Metin Yaltı](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/01/02/huzun-233.jpg)
saygılarımla
fidan
yinede yorum yapan bir arkadaşıma katılıyorum aynalar a nasıl bakılırsa onu yansıtıyor metin şiirin yine güzel sevgi ve dostlukla müzeyyen başkır
TÜM YORUMLAR (12)