Hüzün Şiiri - Ayşe Tosun

Hüzün

Bu akşam canım yazmak istemiyor
Bir garip ruhum, sonrada ihanet ediyorum kendime
Bak arkadaş bu sabah uyandım delice
Koştum aynaya; yoksun
Bir tüy gibiydim
Sol tarafım yoktu sanki
Ama aklım yerindeydi.
Geri mi aldın bendeki kalbini
Aynalarda da göremiyorum seni
İşitmiyorum rüzgarda sesini
Kuşların kanatlarındaki öpücüklerinde yok şimdi
Özlediğimi hatırlatan hiçbir şey de yok belli ki
Güneş de doğmadı
Kara bulutlar içiyor sevgimizi,
Yağmur da unutmuş aşk ritmini
Savruluyorum içimde kuru yapraklar gibi
İlkbahar mevsimi, olması gerekmez mi
Yoksun koca bir güz, kış geçti
Yoksun
Demiştin ararım
Ne aradın, nede sordun
Düşmüşse yüreğine başka sevgi
İşte bu öldürür beni
Dalından koparılmış gül gibi
…
Papatyadan fal tuttum,
Kahve fincanlarında aradım
İskambil kağıtlarından fallar açtım.
Hep ayrıydık inan ki
Düşünüyorum da
Acele ediyorum değil mi?
Anam iddia etse de, yedi aylık olduğum tescilli
Meyve dalında olgunlaşır,
Yetmedi mi yaşadıklarım, ayrılıklarım
İşte yine sen yoksun…
Yoksun
Sen hiç var olmadın değil mi
Neden deme ve sorma
Sen yaralı yüreğime merhem sürdün
Ama iyileşmedi ki
Isıttığın ellerim üşüyor şimdi
Gözlerimde görmüyor inan ki
Ben seni öyle özledim ki
Yinede hissetmedin mi özlediğimi
Kırmızı kaplı romanken sevgimiz sözcüklerde kaldı
Uzaklaştık her gün biraz biz
Gün başlıyor
Dalgalı gönümde düşmüştün yoluma
Seni seviyorum demiştin dudaklarıma
Bakışların içimdeydi
Şimdi aynalarda sen yoksun
Yoksun inan ki

2000