Sar beni sıkıca sar sadık dostum
Çileli davamın dermanı hüzün
Dövündüm yıllarca yaş döktüm sustum
İhlassız duamın gümânı hüzün
Çürüdüm kavruldum sessiz derinden
Ciğerim söküldü sanki yerinden
Sonsuzluk bestesi eser serinden
Bu garip avamın amanı hüzün
Hüzün sığınağım gözyaşı pirim
Büyük neticeye kilitlenirim
Hep hayâl ederim ümitlenirim
Sabır çöllerinin imanı hüzün
Hüzün gözyaşları tevekkül kahır
Havf reca o günü müjdeliyor yâr
Sultanlık o günde o gün nevbahar
Büyük terhislerin zamanı hüzün
Mizanı bekleyen büyük hesap var
Yumruğu sıkmışım o güne kadar
Soluk soluğayım ben hep sonbahar
Sahipsiz kervanın harmanı hüzün
Tahammül var hak mizana taşımak
Hüzünlerin doruğunda yaşamak
Bağrı yanık yüz görünce bana hak
Yanan yüreklerin dumanı hüzün
Kayıt Tarihi : 5.5.2006 08:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sözünüzün ağırlığını tartmak için yapmış olduğum birkaç denemeyi sizinle paylaşmak istiyorum:
Önce şöyle yazdım....
İnsan çift kutupludur,
Hüzün de var neş'e de...
Bu dünyanın kahrıyla,
Dostlarıyla baş ede...!
Burada tema dostluk oldu.
Oysa siz dostluğu kastetmiyorsunuz.
İnsanı /sizi anlamanın çift kutuplu olduğunu söylüyorsunuz.
Hüznünüze bağlı olarak sevinçlerinizi değerlendirebileceklerinden bahsediyorsunuz.
Ancak bunlar sizi anlar diye şerh koymuşsunuz.
Olmadı diyorum ,bir dörtlük daha yaziyorum
....
Beni ancak hakkıyla,
Hüznümü bilen anlar.
Hissetmek ne güzel şey,
Mutl 'olduğum zamanlar....
Bu da olmadı...
Burada da hissetmenin mutluluğa bağlı olduğunu söylemiş oldum.
Tam karşılamadı..
Sonra şöyle yazdım;
Beni ancak hakkıyla,
Hüznümü bilen anlar.
Bu ince bir terazi,
Bilmek dostları bağlar...
Oldu mu bilmiyorum?
Gerisini siz açıklayın...!
Kaleminize yüreğinize sağlık olsun.
Saygılar
.................
ve eşsiz davamın zamanı hüzün.''
o gün hep beklenen, özlenen gün..
saygılarımla,kutlarım.
Evet ''yol garipler yoludur'' lakin ''onlar mahzun olmazlar''.
O nefsin hastalığıdır.Ruha ait bir cüc değildir.Olması için bir sebep te yok.Hazin olan o davanın karşısında olmaktır.Diyorum; maksadınız anlaşılmakla birlikte.....
TÜM YORUMLAR (10)