Hüzün Şiiri - Cengiz Erdoğan 3

HÜZÜN

Ne zaman elime kalem almayı düşünsem,
Aklıma mutsuzluk namına neler varsa geliyor.
Mutluluğun sadece adını biliyorum...
Yaşamadığım bir şeyi de yazamıyorum.
Nedendir bilinmez hayalden öteye geçemiyorum..
Öyle ki hayallerim bile beni yoruyor...

Kalbim yorgun, beynim yorgun, düşüncelerim yorgun.
Ne için yaşadığımı bile bilmiyorum.
Diyorlar ki sabret, sabrediyorum...
Diyorlar ki her şey de bir hikmet var, boynumu büküyorum.
Üç günlük dünyaya yüzüm gülmeden,
Veda etmek istemiyorum.

Oysa ki insanları seviyorum.
Bitkileri, hayvanları seviyorum.
Mavi sular, mavi gökyüzünü,
Ayı, güneşi, yıldızları seviyorum.
Sözler kifayetsiz kalmişsa duygularıma,
Düşüncelerime tercüman olmuşsa,
Kalbimdeki hüzün kalbimde fırtınalar koparken
Anlam veremediğim bir acı yakıyorsa içimi.
Bilesin ki, umutsuzluğumdandır..
Yalnızlık sararken tüm benliğimi,
Hoş bir hüzün sarar tüm kalbimi.
Seviyorum belki de..

Anlam veremediğim bu melankolik yalnızlığımı.
Korkuyorum bazen ya alışırsam diye.
Ya benim sersem melankolik yalnızlığım
Yıllar yılı nasıl bunca zaman, rüzğar gibi geçmiş
Şimdi bak yine uçarcasına geçer hem de yalnız başıma.
Böyle kalbimdeki hüzünle,
Korkuyorum işte çok Korkuyorum !..

Cengiz ERDOĞAN✍🏼