Hüzün Şiiri - Mehmet Can Deniz

--- HÜZÜN ---

Ruh ve Akıl bir bedende Can'dır... Ve o Can, bir İnsandır...

Günlerden Bir gün... Akıl Ruha sorar;

- Ey Ruhum...!!! ve Ey Kalbim..!!! Nedir bu yüzünden hiç düşmeyen ifade..?

Ruh cevap verir;

- Ey Aklım...!!! ve Ey Zihnim...!!! Ömrümün her anında; Ruhumdan, Yüreğimden ve yüzümden hiç eksik olmayan "Hüzün" dür. bu ifade...

Akıl tekrar sorar:

- Ey Ruhum...!!! ve Ey Yüreğim Kalbim...!!! Nedir bu "Hüzün"..?

Ruh başlar anlatmaya;

- Ey Aklım...!!! ve Ey Zihnim...!!!

Hüzün; bazen bir kitapda önsöz, bazende bir kalem ucunda, bir damla mürekkeptir.
Yüreğimizden harf harf, ruhumuzdan hece hece, damla damla aşk ile dökülür.

Hüzün; bazen bir güftede Segah, bazende bir bestede Hicazla Hüzzamdır.
kalbimizden tellere, tellerden dillere, nefes nefese efkar ile dökülür.

Hüzün; bazen bir türküde sevda, bazen bir şarkıda aşk, bazende bir bozlakda ayrılıktır.
Kiminin yüreğinden, kiminin gözünden, kimininde dilinden Hicran ile dökülür.

Hüzün; Bazen bir mısrada gardaş, bazen bir dörtlükde Ana, bazende bir şiirde, Aşk ile Yar'dır.
Kiminin yüreğinden, kiminin ruhundan, kimininse kaleminden hasret ile dökülür.

Hüzün; bazen sevdanın yolunda harcanan bir ömür, bazen sevgilinin yokluğunda yaprak yaprak hazan vurmuş bir mevsim,