Hüzün Şiiri - Vasih Moyan

hüzün karıştı türkülerimize Tara
hani o hep söylediğimiz
marşlar öncesi ve ağıtlar sonrası

gebelikten bıkmayan istasyon,
ve işe gitmeden edemeyen mahalle arkadaşları
senelerden
ruhları incinmiş rahibeler gibiyiz manastırlarca
ve yatağımızda fır dönerken gençlik kıpırdanışlarıyla
genç kızlar gibi ıslak hissediyoruz kendimizi…
ve günahkar...

ihanet kokuyor dudakların
nefesin se erguvan
benzemiyor yüzüne yüzün

bak gör Tara
öldürecek bizi bu hüzün...

​